Η Αιγιάλεια είναι χαρισματικός τόπος. Τα προϊόντα της, ποικίλα και ποιοτικά, αλλά και οι συνταγές της τοπικές και ταιριαστές με την προσωπικότητα του τόπου, προάγουν τη γαστρονομική ικανοποίηση των τυχερών που θα τα γευτούν.

Ο ροδίτης οίνος, εξαιρετικής ποιότητας λευκός οίνος, καταξιωμένος και πολυβραβευμένος διεθνώς, είναι αναγνωρισμένος ως οίνος Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης Π.Ο.Π. ΠΑΤΡΑ. Ο αμπελώνας της Αιγιάλειας με τις σπάνιες ιδιότητές του (βορεινός προσανατολισμός, ιδιαίτερο μικροκλίμα, ιδανικό υψόμετρο και κλίση, προστασία από ζεστούς αφρικανικούς νοτιάδες) δημιουργεί πολλούς οίνους ποιότητας, αναγνωρισμένους ως οίνους Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης Π.Γ.Ε. ΠΛΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ. Σχεδόν κάθε χρόνο οι οινοποιοί της περιοχής κατακτούν παγκόσμια σημαντικά βραβεία και πρωτιές.

Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο της περιοχής αποτελούσε ανέκαθεν τη βάση της τοπικής διατροφής. Η παραδοσιακή καλλιέργεια ελιάς χάνεται στον χρόνο και οι καλλιεργούμενες ποικιλίες Κορωνέικη, Κουτσουρελιά, Μοθωνιά, Λιανολιά και η διπλής χρήσης Μεγαρίτικη στα ορεινά (Βοβοδίτικη Μαυρικίου) δίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα. Ιδιαίτερα νόστιμες οι ελιές, κυρίως οι τσακιστές. Στον κάμπο τα εσπεριδοειδή και ιδιαίτερα τα λεμόνια αποτελούν πολύ διαδεδομένη καλλιέργεια.

Η γεωγραφία της περιοχής συνθέτει ένα πλήρες μεσογειακό σύστημα διατροφής για τους ντόπιους, διαθέτοντας ψάρια από τον Κορινθιακό για το τοπικό σαβόρο και το μπουργέτο, εξαιρετικά κτηνοτροφικά, γαλακτοκομικά, όσπρια και δημητριακά από τα ορεινά της Αιγιάλειας και τη διπλανή περιοχή των Καλαβρύτων αλλά και περπατημένο κατσικάκι όταν έρθει η ώρα για το παϊδάκι.

Η ροδοζάχαρη, φημισμένο γλυκό της Ιεράς Μονής Ταξιαρχών Αιγίου και άλλων τοπικών παραγωγών, παρασκευάζεται με ειδική επεξεργασία από ροδοπέταλα. Τα τριαντάφυλλα καλλιεργούνται στους ροδώνες του μοναστηριού από τους μοναχούς. Τρώγεται σκέτη, με παγωτό, με γιαούρτι, με πανακότα…

Πολλές γεύσεις, γνωστές και άγνωστες, περιμένουν τον επισκέπτη σε πολλές γωνιές:

• Θαλασσινά: Μπουργέτο, Ψάρια σαβόρο, Μπακαλιάρος με σταφίδες, Σουπιές με ψιλικά.
• Κρέατα και πουλερικά: Κόκορας με χυλοπίτες, Κοτόπουλο με μπάμιες, Κουνέλι λαγωτό (ασπρογιάχνι με σκόρδο), Κουνέλι στο φούρνο με πατάτες, Κατσικάκι ή Αρνάκι φρικασέ, Βεργάδι με φασολάκια, Ασπρογιάχνι τραγί, Κατσικάκι λαδορίγανη, Κρέας γιούλμπασι.
• Λαδερά: Ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα, Γεμιστά με ρύζι και μαύρη σταφίδα, Μπίζα (αρακάς) με αγκινάρες, Κολοκυθάκια γεμιστά αυγολέμονο.
• Ορεκτικά: Ελιές πράσινες τσακιστές, Σαλάτα χωριάτικη με αντράκλα και κάπαρη, Αμπελοβλάσταρα, Αυγά καγιανά.
• Επιδόρπια: Γιαούρτι με ροδοζάχαρη ή μέλι καρύδι, Τσουρέκι με σταφίδες, Χαλβάς, Μουσταλευριά.

και πολλά ακόμα.

Για κάθε γεύση και ένα καλό τοπικό κρασί από τα οινοποιεία της περιοχής, για ολοκλήρωση της γευστικής εμπειρίας!

Σταφίδα

Πριμαρόλι λεγόταν κατά τον 19ο αι. το πρώτο πλοίο που αναχωρούσε το φθινόπωρο φορτωμένο με τον εκλεκτό πρώτο καρπό της νέας σταφιδικής σοδειάς, μέσα σε κλίμα γιορτής στην παραλία. Τελικοί προορισμοί το Λονδίνο, το Λίβερπουλ, η Μασσαλία, η Τεργέστη, το Άμστερνταμ και η Οδησσός, λιμάνια έτοιμα να διαχύσουν το πολύτιμο προϊόν στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Η εξαιρετική ποιότητα της σταφίδας έφερε πλούτο στην περιοχή, κρατώντας για χρόνια τα ηνία των εξαγωγών της χώρας με ποσοστό άνω του 70%.

Η διατροφική αξία της ως πηγής θερμίδων έκανε τη σταφίδα βασικό συστατικό στη διατροφή του πληθυσμού σε δύσκολες στιγμές, στηρίζοντας για πολλά χρόνια τη ζωή και τους αγώνες των Ελλήνων.
Όπως αναφέρει ο Οδυσσέας Ελύτης στο Άξιον Εστί (Η πορεία προς το μέτωπο), «….Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα…»

Η μαύρη σταφίδα της Αιγιάλειας είναι επίσημα αναγνωρισμένη ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης Π.Ο.Π. ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗ ΣΤΑΦΙΔΑ ΒΟΣΤΙΤΣΑ (VOSTIZZA).

Η καλλιέργεια της μαύρης (κορινθιακής) σταφίδας εγγράφηκε στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2018. Περισσότερα στοιχεία:

• Περιγραφή στοιχείου ΑΠΚ (Άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς
• Απόφαση εγγραφής στον εθνικό κατάλογο

 

(Κείμενα: «Απρόσμενη Αιγιάλεια»)