“Αύγουστε καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές τον χρόνο”.
Η πετυχημένη λαϊκή ευχή και επιθυμία μαζί χαρακτηρίζει άριστα τον τόπο μας, μιας και από τελευταίος μήνας του καλοκαιριού μας προσφέρει, εκτός των άλλων απλόχερα τα δύο πολύτιμα δώρα της ιδιαίτερης πατρίδας μας: σταφίδα και κρασί.
Μα κι ο Σεπτέμβρης, αρχή του φθινοπώρου, κομίζοντας την απαραίτητη μελαγχολία στον κύκλο της ζωής μας, γίνεται μάρτυρας συγχρόνως της οικονομικής ευημερίας μα και της προσμονής και της ελπίδας.
Μήπως δεν είναι άραγε ορατό αυτό στο νεανικό βλέμμα της όμορφης κόρης του σταφιδέμπορου, που στέκει στο μπαλκόνι περιεργαζόμενη το παζάρεμα του μαύρου χρυσού της περιοχής μας, που μόλις κατηφόρισε μετά το μάζεμά του;
Είναι ικανοποίηση και ελπίδα για όλους: βιοπαλαιστές και ξωμάχους, σταφιδεμπόρους και λοιπούς εμπλεκόμενους, μα πάνω απ’ όλα για τους νέους του χωριού και της πόλης.
Η μαυρομάτα είναι αυτή που θα ικανοποιήσει τα νεανικά τους όνειρα και έτσι θα ανοίξουν νέους ορίζοντες, θα αποκτήσουν μόρφωση, θα ολοκληρωθούν, θα ευτυχίσουν.
—
Ένας φίλος των Οινοξενείων
